K

Kabinet Kok, Kalshoven, Kam, Kamp, Kok, Koole (Terug)

Kabinet Kok 1994-1998

Een logicus zou denken dat het voldoende zou zijn om aan te tonen
dat de meest vertrouwde instellingen en personen onvoldoende te vertrouwen zijn, ....

Gerrit Zalm, minister van Financien voor de VVD, heeft als directeur van het CPB 1989-1994 de wetenschap gebreideld.
Zijn carriere tot aan zijn benoeming als CPB-directeur was die van ambtenaar en niet van wetenschapper; de personeelscommissie van het CPB heeft destijds ook protest aangetekend. (Zie hier mijn brief aan Laura van Geest, de directeur per 1 augustus 2013.)
Ik zal niet mijn visie geven op zijn optreden als minister van Financien, omdat dit denkelijk het kernprobleem vertroebelt.
(Ik zou bijv. memoreren dat Zalm, in een uitzending van 'De achterkant van het gelijk' van Marcel van Dam, opmerkte bereid te zijn om te liegen t.a.v. de wisselkoers - terwijl bijvoorbeeld de EMU een aangelegenheid is die direct betrekking heeft op de wisselkoers. Maar het gaat hier niet om de wisselkoers, e.d..
En, vergeef me mijn persoonlijke mening: ik acht de EMU wel een goede zaak, indien gezorgd wordt voor een flankerend beleid t.a.v. arbeidsmarkt en sociale zekerheid. Zie hier een nieuwe theorie t.a.v. de 'optimal currency area'.)
Wel kan zinvol opgemerkt worden dat Zalm's opstelling t.a.v. het 'belastingplan voor de 21e eeuw' of 'het minimumloon' eerder ideologisch is dan dat het getuigt van belangstelling voor de resultaten van wetenschappelijke onderzoek.
(Zalm was bijv. de promotor van Gelauff, die op het MIMIC model van het CPB promoveerde, en lees vervolgens "Van Robin Hood en de rand".)

Ad Melkert, minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid voor de PvdA, heeft als kamerlid 1989-1994 geen kamervragen gesteld naar de breidel bij het CPB, of de wetenschap in deze kwestie anderszins in bescherming genomen.
Melkert is naar opleiding een politicoloog, en kan niet geacht worden voldoende van economie te begrijpen; toch heeft hij zich binnen zijn partij als deskundige opgeworpen en ruimte ontnomen aan de werkelijke deskundigen.
Zie "Soms loopt het zo".
Overigens meende bestuurlijk Nederland in 1990-2007 dat de werkloosheid in alle waarschijnlijkheid zou afnemen in de periode tot 2015, en menig bestuurder beschouwde het dan verder niet meer als een urgent probleem. Het is wel prettig dat ieder jaar een kleine verbetering bestaat, want dan kan men immers claimen dat het beleid succes heeft. Destijds schreef ik: "Het lijkt me dat Melkert ook zo'n houding inneemt, en dat zijn voornaamste zorg bestaat uit het innemen van een nuttige politieke positie. Mijn zorg t.a.v. zo'n houding is dat het ten eerste een last legt op de mensen die nu onnodig werkloos blijven, en dat het ten tweede een hypotheek geeft op de toekomst, en de risico's van de toekomst. (Als wetenschapper in rijksdienst zou ik over deze afwegingen willen publiceren.)" Met die crisis 2007+ is wel duidelijk dat er zulke risico's hebben bestaan.

Hans Wijers, minister van Economische Zaken voor D66, heeft als minister 1994-1998 geen onderzoek ingesteld naar de breidel bij het CPB, terwijl hij op de problemen is gewezen, en terwijl nog steeds procedures tegen het misbruik lopen.

Jo Ritzen, minister van Onderwijs en Wetenschappen voor de PvdA, beschermt de wetenschap niet.

Hans Dijkstal, minister van Binnenlandse Zaken voor de VVD, beschermt zijn ambtenaar niet terwijl deze wordt geconfronteerd met machtsmisbruik van ambtenaren van EZ. Ook niet, wanneer de rechter vaststelt dat er sprake is van machtsmisbruik ! (Dat enkele van zijn ambtenaren wetenschapper zijn, zou Dijkstal ertoe mogen brengen een Office of Scientific Integrity in te stellen, die het inderdaad mogelijk maakt dat wetenschappers ook ambtenaren in rijksdienst kunnen zijn !)

Winnie Sorgdrager, minister van Justitie, is verantwoordelijk voor een justitieel apparaat, dat er in deze kwestie een enorme bende van heeft gemaakt. Recentelijk maakt Sorgdrager t.a.v. Docters van Leeuwen misbruik van dezelfde manco's in de rechtsspraak, waardoor het spelen van de man makkelijker is dan het spelen van de bal.

Vergeef mij mijn persoonlijke visie: bij Srebrenica had het kabinet moeten aftreden.

Frank Kalshoven

Gevreesd economisch commentator van de Volkskrant.
Maar: heeft van mijn analyse gehoord, en van mijn protest tegen de breidel, en doet er niets mee.
Deinsde er niet voor terug om Duisenberg beneden de maat te vinden, om
Bomhoff terecht te wijzen dat hij het niveau van de discussie omlaag haalde,
schreef menig pareltje ter verheldering van waar economen zich mee bezig houden, ...etcetera.

Ik refereer aan Kalshoven in 1994 t.a.v. basisuitkering, in 1994 t.a.v. SvHG, in 1997 t.a.v. de EMU.

Niet al Franks stukjes waren dergelijke pareltjes. Er was best ruimte voor een bespreking van de
voors en tegens van verschillende visies t.a.v. het minimumloon.
Daarbij past ook de melding dat een ex-medewerker van het CPB ... etcetera.

Sterker nog: toen hij nog bij Elsevier zat, adviseerde hij de hoofdredacteur een brief van me niet te plaatsen.
(Zie de briefwisseling.)
In februari 1998 schreef Frank dat het minimumloon niet relevant was, terwijl het de crux is.
Zie hier mijn protest bij de ombudsman van de Volkskrant n.a.v. deze kwestie. Deze wint advies in bij Kalshoven,
waarbij aldus de kat op het spek gebonden wordt.
Aldus, de journalist heeft zijn mening, en onthoudt zijn lezers het belangrijkste nieuws.

In 1998 in mijn bespreking van de tragiek van Jan Pen en mijn melding omtrent Frank Kalshoven.
1999 met een brief aan Andre' Ko:bben
Zie hier Kalshoven met misvattingen over belastingen (2000).
2005-01-17 Brief aan de hoofdredacties
2005-03-12 Frank Kalshoven en de REA
2011-07-30 N.a.v. Frank Kalshoven en de Begrotingsautoriteit

Flip de Kam

Rond 1995: Het was prettig eens met hem te kunnen spreken, anderen "hebben geen tijd".
Toch, heeft van mijn analyse gehoord, en van mijn protest tegen de breidel, en deed en doet er niets mee.

De Kam toont wetenschappelijk wangedrag als redacteur van het Tijdschrift voor Overheids-Financiën (TvOF) in november 2014.

Henk Kamp

Gangbaar degelijk geacht. Toch, zie mijn brief aan hem, november 2012 (ook op Joop.nl)

Wim Kok

Een belangrijk voorbeeld is dat Wim Kok bij de parlementaire enquête naar de uitvoering van de WAO erkende dat mensen die eigenlijk slechts werkloos waren toch voor een WAO uitkering werden geaccepteerd, en dat dit ook gebeurde met zijn medeweten als vakbondsvoorzitter.

Hij verdedigde zich met de stelling: "Maar dit was niet illegaal."

En ... deze verdediging werd door het parlement en door spraakmakend Nederland geaccepteerd.

Dit was een legalistisch leugentje om bestwil, en door de machtspositie van Kok vraagt men niet door. En Kok, zijn pappenheimers kennend, heeft er geen moeite mee dit legalistisch leugentje te gebruiken.

We zien hier aldus een bestuurder voor wie het in de eerste plaats gemakkelijk was om mensen naar een permanente uitkeringssituatie door te geleiden, en die vervolgens om evenzeer gemakkelijke politieke redenen vluchtte in een abrupt harde ingreep die geen oog had voor het ontstaan van het probleem en de gevolgen van de maatregelen voor de betrokkenen.

Niet alleen heeft Kok de interne organisatie van zijn partij laten verloederen - want in chaos is eenoog koning - maar hetzelfde recept wordt toegepast op de rijksoverheid, met de breidel van de wetenschap en het doof zijn voor het protest daartegen.

Ruud Koole

Zie ook de bijeenkomst n.a.v. het overlijden van Jos de Beus, maart 2013

=========

Gezonden aan forum@volkskrant.nl, 23 december 2004
Ten behoeve van de brievenrubriek
"PvdA: Koole en critici"

Geachte redactie,

PvdA-voorzitter Ruud Koole vraagt zijn critici ("de waterlanders, de Trompen, de De Beusen, de Van Dammen en de Kalma's") om nu eens praktische en vruchtbare voorstellen te ontwikkelen in plaats van algemene visies te geven die de PvdA toch al heeft omarmd (Forum 23 dec). Zulke voorstellen kunnen worden gevonden op mijn website http://thomascool.eu en in mijn boek met Hans Hulst, "De ontketende kiezer" (2003). Ik ben een econometrist in de traditie van Jan Tinbergen en het is mijn gewoonte om bij een algemeen voorstel ook aan een praktische implementatie te denken. Ik moet daarbij opmerken dat "waterlander" Paul de Beer als medewerker van de WBS mij vanaf 1990 met incorrecte argumentatie van deelname aan de sociaal-economische werkgroep van de WBS uitsloot, en dat ik met pijn in het hart de PvdA mede daarom in 1991 heb verlaten. Jos van Kemenade heeft als WBS curator niets gedaan en ik voel me dan als een fotorolletje behandeld. Op het (deels terechte) jubileum onlangs voor Bart Tromp beloofde deze nog eens naar een recente brief van me te kijken wanneer hij er tijd voor had. Ik ontmoette daar ook Job Cohen, kon hem een exemplaar van "De ontketende kiezer" schenken, en hij beloofde er als curator van de WBS nog eens naar te kijken (de incorrect afwijzende brief van Paul de Beer staat in het boek). Kort daarop werd Theo van Gogh vermoord, ik vrees dat Cohen het nu druk met andere zaken heeft. Toch blijft het van belang dat de PvdA openheid in eigen kring aanbrengt, willen praktische en vruchtbare voorstellen werkelijk een kans maken. Ik doe een beroep op Ruud Koole om daarvoor te zorgen en niet te doen alsof er niets aan de hand is.

Thomas Colignatus / Thomas Cool
Oud-lid PvdA, oud-kandidaat voorzitter PvdA,
huidig voorzitter Sociaal Liberaal Forum
http://thomascool.eu

This is a Net Conscience Page, version 1998-02-10, by Thomas Cool.