N.a.v. Frank Kalshoven en de Begrotingsautoriteit

Frank Kalshoven is een incompetente journalist, een incompetent econoom, steelt, liegt en bedriegt, kan niet denken, en is een onfatsoenlijke hork, maar heeft wel een doctorstitel van de UvA alsof dat wat betekent

Thomas Colignatus
30 & 31 juli 2011

Het navolgende heeft een sterk "van dik hout zaagt men planken" gehalte maar het gaat hier om de relatie van wetenschap en journalistiek, en het is van belang om helder te stellen wat er fout kan gaan wanneer journalisten geen respect tonen voor de integriteit van wetenschap.

Frank Kalshoven is gepromoveerd aan de Universiteit van Amsterdam en daarna journalist geworden bij eerst Elsevier en daarna de Volkskrant. Commercieel leidt hij nu iets wat "argumentenfabriek" heet.

Onder de kop "Begrotingen zijn bij politici niet in veilige handen" schrijft hij vandaag (de Volkskrant 30 juli 2011):

"De kant om op te denken is die van een onafhankelijke Begrotingsautoriteit. Dit is een instantie die de tekort- en schuldnormen opstelt (die dus per land kunnen verschillen), over sancties beschikt en die deze onder aanziens des persoons oplegt aan de overtreder van de normen. Zo’n autoriteit hoeft alleen in te grijpen als de politici er een potje van hebben gemaakt maar nog voordat de financële markten aan hun bloederige werk beginnen. We vinden een onafhankelijke centrale bank de normaalste zaak van de wereld. Waarom de techniek van de begroting dan niet op analoge wijze georganiseerd?" Zoekend op het internet kan ik nog geen verwijzing naar dit artikel vinden. Wel vind ik een eerder artikel van 15 mei 2010 "Europa heeft bijtende waakhond nodig" met deels eenzelfde argumentatie. Ik had dus eerder kunnen reageren maar gelukkig lees ik de Volkskrant maar zelden en idem dito voor de stukken van Frank. (Er zijn vele stukken van Frank waar ik dus niet op gereageerd heb. Dat betekent niet dat die stukken wel goed zijn. Dat betekent alleen dat ik het niet waard acht erop te reageren.)

Waar gaat Frank in de fout ?

(1) Hij plaatst de zaak in de context van EU en USA. Voor de EU betekent dat overdracht van nationale souvereiniteit, met aldus problemen van geloofwaardigheid en acceptatie. Het volstaat net als bij de USA om zo’n bureau nationaal te houden.
(2) Hij beperkt het tot de tekort- en schuldnormen alsof politici niet zouden kunnen manipuleren bij andere onderwerpen, zoals onderwijs, zorg, milieu, belastinghoogte, en noem maar op.
(3) Hij plaatst de analyse niet in een correct economisch theoretisch kader met juiste verwijzing naar bronnen, en ook niet met de toelichting dat hij in het verleden informatie hierover heeft tegengehouden en klaarblijkelijk van mening is veranderd.

Tegenover Frank’s artikel staat mijn analyse sinds 1990: het falen van de Trias Politica. Als econometrist en wetenschappelijk medewerker van het Centraal Planbureau in 1982-1991 ontwikkelde ik een analyse over de werkloosheid en het falen van de democratie, maar die werd door de directie van bespreking tegengehouden en ik werd in 1991 met onwaarheden ontslagen. In 1992-1994 breidde ik mijn analyse uit tot een advies tot herziening van de grondwet met een Economisch Hof op wetenschappelijke basis, ter vervanging van het CPB, en met de macht om een begroting met een veto te treffen indien de verstrekte informatie onjuist zou zijn. De analyse plaats ik netjes in het denken van Jan Tinbergen en John Maynard Keynes in de staathuishoudkunde. Zie ook de boeken DRGTPE voor economen en De ontketende kiezer voor het grote publiek. (En de wetenschappelijke economen die DRGTPE lezen worden geacht ook DOK te lezen aangezien zij ook deel uitmaken van het grotere publiek.)

Deze analyse komt aldus precies tegemoet aan de tekortkomingen in de visie die Kalshoven nu presenteert.

Wat hierbij heel belangrijk is, is punt (3) hierboven. Het budgetrecht van het parlement is een fundamentele democratische verworvenheid. Tegenover koning, adel / leger en priesters heeft de burgerij het recht verworven van "no taxation without representation". Het zou een curieuze kronkel in de geschiedenis zijn wanneer het parlement dat budgetrecht nu weer afstaat aan een externe autoriteit. De kwestie vergt zorgvuldige duiding en weloverwogen democratische inbedding en een grondwetswijziging, wat voor mij aanleiding was om te adviseren tot een parlementaire enquete.

Bovendien is nu het pijnlijke dat Kalshoven niet gerapporteerd heeft over de censuur noch over de inhoud van mijn analyse. Vanzelfsprekend kan hij niet alles weten want wegens de censuur kan nog niet alles naar buiten komen. Toch heb ik bovenstaande punten al gepubliceerd en kan iedereen nagaan dat ze zeer redelijk zijn.

Zie hier de kwestie bij de Raad voor de Journalistiek waar men helaas niet ingrijpt.

Aldus valt de conclusie niet te vermijden:

Frank Kalshoven heeft over de afgelopen twee decennia inadequaat gerapporteerd, eerst bij Elsevier en daarna bij de Volkskrant, en bijgedragen aan het klimaat waarin nu deze economische problemen bestaan, hij is een incompetent journalist.
Frank Kalshoven neemt nu wel een deel van de analyse over, en steelt dus een deel van een idee zonder nette verwijzing. En zonder aan te geven dat hij van mening is veranderd, wat leugen en bedrog is. Eventueel heeft hij e.e.a. parallel ontdekt en is hij vergeten waarvan ik hem op de hoogte heb gesteld, maar dan hebben we een dief met een slecht geheugen.
Frank Kalshoven kan eigenlijk niet denken, zie de deficiencies die boven zijn genoemd.
Frank Kalshoven is met zijn verkeerde analyse van de staathuishoudkunde ook een incompetent econoom.
Frank Kalshoven heeft zich aan de telefoon jegens mij als een onfatsoenlijke hork gedragen.
Frank Kalshoven heeft wel een doctorstitel van de UvA. Dat stelt dus weinig voor. (Zoals we ook zagen bij de afscheidsrede van Joop Hartog.)

Ik weet het: het is van dik hout zaagt men planken. Maar meer chocola kan ik er ook niet van maken, en als wetenschapper ben ik verder machteloos en kan ik slechts verslag doen van de maatschappelijke tegenstand tegen de integriteit van de wetenschap. Wanneer we kijken naar de moorden in Joegoslavië, op Fortuyn en Van Gogh en de moorden in Noorwegen en de honger in de Hoorn van Afrika en al die andere zaken die ik over zo’n 20 jaar heb beschreven moet Nederland zich diep schamen. Het had allemaal anders kunnen zijn wanneer mensen meer respect voor de wetenschap hadden gehad en mijn analyse netjes besproken had kunnen worden.

Ik adviseer de hoofdredacteur van de Volkskrant om Kalshoven per direct te ontslaan en salaris terug te vorderen wegens wanprestatie.

Laten de kranten netjes hun excuses aanbieden en vervolgens hun lezers informeren over de censuur van de wetenschap door de directie van het CPB en mijn advies tot een parlementaire enquete.

En overigens adviseer ik tot een boycot van Nederland tot de kwestie van de censuur is opgelost.

PS. Van die "argumentenfabriek" weet ik het overigens ook niet. Het lijkt me vooral een manier om een krant op te leuken met allerlei lijntjes zonder dat je daar nu zoveel wijzer van wordt. Een goedkope manier om de krant en het lezend publiek wat geld uit de zak te kloppen. Zie het betere alternatief het onderwijs in wiskunde te verbeteren. Overigens weet ik niet hoe het op zo’n krantenredactie eraan toegaat. Wat heeft Kalshoven intern op de burelen aan anderen over mij en mijn analyse verteld ? Waarom heeft de Volkskrant sinds 2009 niet over mijn advies tot een parlementair onderzoek naar het onderwijs in wiskunde geschreven ?

PPS. Ik heb enkele pagina's gewijd aan de vertrouwenscrisis in Nederland, en hier staat Frank Kalshoven. Allerlei mensen lijken zo betrouwbaar maar zakken door het ijs wanneer het puntje bij het paaltje komt. Wie oh wie kun je nog vertrouwen ? Nou ja, mij wel.