"Aan een keuze voor het invoeren van een heffingskorting ligt de gedachte ten grondslag dat de belastingvrije som voor belastingplichtigen in dezelfde omstandigheden – behalve dus de hoogte van het belastbaar inkomen – eenzelfde (netto) waarde dient te vertegenwoordigen, ongeacht de hoogte van het inkomen." (paragraaf 8.2.3.3 uit de kabinetsnota)

Ook: "(...) voor (alleenstaande) belastingplichtigen in de eerste schijf betekent f 100 verhoging van de belastingvrije som in het algemeen een belastingvoordeel (1998) van circa f 36 (...), voor de tweede schijf een voordeel van f 50 en voor de derde schijf een voordeel van f 60." (paragraaf 8.2.2)

Hoe zit het werkelijk ? 

Wiskundig is er geen verschil tussen een systeem met een voet en een systeem met een heffingskorting. 

Het kabinet liegt dus. In het huidige stelsel met een voet ligt reeds een voor ieder gelijke korting op de belastingafdracht besloten. De operatie, zoals door het kabinet voorgesteld, is een andere dan wat beweerd wordt. Mocht er inderdaad iets veranderen aan de tarieven, dan moet de financiering daarvan uit een andere bron komen dan uit de invoering van een heffingskorting.

Figuur 1 geeft de huidige situatie, Figuur 2 laat zien hoe de heffingskorting ontstaat bij een verticale translatie, en Figuur 3 geeft de voorstelling van zaken van het kabinet, namelijk de horizontale translatie. Niet getoond zijn de aanvullende kabinetsmaat-regelen t.b.v. 'tariefsverlaging'. Maar: feitelijk verlaagt het kabinet de belastingvrije voet. Deze voet is echter al decennia te laag. Het belastingbeleid is gedurig in strijd met het draagkrachtbeginsel en met de voorwaarden voor volledige werkgelegenheid. 

Thomas Cool, Scheveningen 24-4-98