Het kabinet liegt en bedriegt t.a.v. de belastingen II

Vervolg, september 1999


Het Belastingplan van het kabinet is een grote leugen:

  • De vermogensgroei zou niet te meten zijn, maar het vermogen wel. Dat is wiskundig onzinnig, want wanneer je het vermogen tweemaal meet, dan heb je ook de groei.
  • De heffingskorting zou een gelijk bedrag voor ieder betekenen, en de huidige belastingvrije som zou een hoger bedrag voor de hogere inkomens betekenen: maar ook dat is onzin, want beide stelsels zijn wiskundig aan elkaar gelijk (nl. stuksgewijze lineare functies).
  • De vermogensrendementsheffing wordt een fundamentele verandering genoemd, en is wiskundig niets anders dan de huidige vermogensheffing.
  • Men verdraait het inkomensbegrip, door te doen alsof de ene gulden niet de andere is.
  • Men doet alsof marginale tarieven van groter belang zijn dan economisch onderzoek laat zien.
  • Men beroept zich op een argument van globalisering, terwijl er op zijn hoogst regionalisering is.
  • Argumenten t.a.v. milieu en vergrijzing worden er met de haren bijgesleept.
  • De belastingverlaging kan ook bereikt worden binnen het huidige stelsel, daar is geen stelselwijziging voor nodig.
  • Men doet niets aan het belastingvacuum tussen netto en bruto minimumloon, waardoor velen in werkloosheid en armoede gevangen blijven. 
  • Het kabinet van 'werk, werk, en nog eens werk' zet met 5 miljard gulden lastenverlichting in op 65000 banen !
  • En deze banen ontstaan in het CPB-model vooral door een verkeerde voorstelling van zaken t.a.v. de replacement rate...
Vermeend schuift maar wat, heeft eigenlijk geen idee, voelde zich politiek gemarginaliseerd, en voert een grote show op om te verhullen dat hij eigenlijk geen kleren heeft.

In april 1998 schreef ik het opstel "Het kabinet liegt en bedriegt t.a.v. de belastingen".

Mijn verzet tegen het liegen en bedriegen laat zich ook verwoorden als een pleidooi tot nader onderzoek naar de cruciale punten. (Anderen moeten gaan ontdekken wat ik ook al ontdekt heb.) 
Dat leidde tot "Onvoldoende aandacht Zalm en Vermeend voor rol belastingvrije voet", door verschillende auteurs, aangeboden aan verschillende kranten, 16 april 1998; geplaatst in Het Parool 22 april 1998 onder mijn naam en die van Hans Hulst. 

Sindsdien is er weinig gebeurd. Het nieuwe Belastingplan is op hoofdlijnen gelijk, en mijn kritiek is algemeen genegeerd. Ook al beweert het Ministerie van Financiën op zijn website dat kritische deskundigen gehoord zijn.

Het doet me vreugde nu het artikel "Belastingplan is weinig rechtvaardig" te lezen, van de hoogleraren Van der Geld, Dietvorst, Essers, Happé en Rijkers, NRC 18-9-99. Jammer is alleen, dat deze hoogleraren blijkbaar alleen het belastingrecht kennen, en weinig zicht hebben op de betekenis voor de arbeidsmarkt, (bijv. zien zij het belastingvacuum niet). Ook verbaast het me dat ze de heffingskorting omarmen, terwijl ik toch duidelijk de leugen hiervan heb aangetoond (zie boven).

Flip de Kam, die al eerder kritiek op het plan uitsprak, herhaalt dit in de NRC 16-9-99. Merk op dat hij niet duidelijk zegt wat hijzelf vindt; hij zegt dat 'velen' iets kunnen vinden. Dit is ook vooral inhoudelijk gebaseerd, en niet gericht tegen de leugens.

Voor het overige zijn de reacties verrassend positief. Inhoudelijke instemming, en geen verzet tegen het liegen en bedriegen.

Het commentaar van het dagblad Trouw is bijvoorbeeld heel triest. Men heeft er weinig van begrepen, verkijkt zich op de lastenverlichting, papegaait de leugens, en verzint er platitudes bij. Trouw is critisch t.a.v. de lastenverlichting voor de rijken - maar ja, dat is dan een politieke keuze, dat is op deze plaats niet zo relevant.

Zie de trieste stand van zaken in dit schijndebat.

Zie voor mijn reactie meer in het algemeen:

Mijn suggestie is dat wiskundig geschoolden aan hun omgeving uitleggen dat het kabinet liegt en bedriegt. En dat je door het wegwerken van het belastingvacuum een veel grotere lastenverlichting kunt bereiken, met volledige werkgelegenheid (indien natuurlijk de rest van het beleid ook snor zit).

Pluspunt: Misschien komt de door mij al jaren geadviseerde parlementaire enquête naar de voorbereiding van het economisch beleid zo ook een stapje dichterbij.
 

Thomas Cool, 20 september 1999, 13 februari 2000