Aanvullende informatie omtrent de kwestie Judith Merkies

Thomas Colignatus, 2014-01-20

Hoofdrolspelers: Hans Spekman over Merkies, november 2013, en Website Merkies

Elders: 2013-12-07 Bespreking van de rechtszaak

2014-01-19 Judith Merkies verdient respect en eerherstel

Inhoud hieronder:

2013-10-25 Nieuwsuur uitzending *

2013-11-13 Chris Aalberts: Merkies en de samenwerking *

2013-11-15 Commissie-lid Mijnsbergen verwijt Spekman "vuil spel" *

2013-12-07 Elsevier: Kiftende kameraden *

2014-01-19 Thom-Jan Meeus in NRC-Handelsblad p15 *

"Een toverballenverbond als nieuwe werkelijkheid" *

Thom-Jan Meeus spuit met vuil *

2013-10-25 Nieuwsuur uitzending

http://nieuwsuur.nl/video/567108-merkies-mag-geen-pvdalijsttrekker-zijn.html

(a) Nieuwsuur toont beelden van sjoemelende en microfoons wegmeppende europarlementariërs. Is dat relevant voor de kwestie Merkies ? Nee. Nieuwsuur verspilt dus kostbare zendtijd en pleegt stemmingmakerij.

Nieuwsuur had aandacht moeten besteden aan waar het om gaat:

Het argument van Spekman is: "maar het heeft vier jaar geduurd alvorens werd overgegaan tot terugbetaling. Het partijbestuur rekent het Judith aan hoe zij is omgegaan met afspraken waarvoor zij heeft getekend en die de partij van belang vindt." http://www.pvda.nl/berichten/2013/10/Kandidaat-lijsttrekkers+Europese+verkiezingen

Wat relevant was geweest: onderzoeken en met beelden uitleggen

dat de afrekening pas in 2014 hoefde te geschieden en door Spekman naar voren werd gehaald, en
dat Merkies wel degelijk kosten had kunnen opvoeren maar dat de toezichtscommissie de regels verkeerd citeerde,
dat ook de toezichtscommissie zichzelf traagheid toerekent.

Zie de bespreking van de rechtszaak.

(b) Mariëlle Tweebeeke stelt dat Klaas de Vries moest bemiddelen in de PvdA-EP-delegatie omdat men niet kon samenwerken. Dit is alleen oppervlakkig correct. Het wordt door Spekman in bovenaangehaalde brief aan de leden genoemd. De suggestieve presentatie door Spekman wordt kritiekloos overgenomen en daarmee wordt het suggestieve journalistiek.

Tweebeeke kan en behoort te weten, en weet waarschijnlijk, dat voor Merkies het probleem was dat de voorlichtster meer werk deed voor Berman dan voor de andere leden van de delegatie. Waarom stelt de journalist niet de vraag die ertoe doet ? Is het ontslag van de voorlichtster betekenisloos ?

Het valt op dat Merkies niet spreekt over de relatie tussen Thijs Berman en de voorlichtster.

Wanneer zij dat had gedaan, dan had haar verweten kunnen worden dat zij met modder ging gooien. Geld en fraude lijkt iedereen te begrijpen, maar een affaire is een persoonlijke kwestie. Het probleem was echter dat het invloed op het werk had.

Het was de taak geweest van de journalist op die affaire te wijzen en een reactie te vragen.

De kijker wordt cruciale informatie onthouden.

2013-11-13 Chris Aalberts: Merkies en de samenwerking

Chris Aalberts doet wat Nieuwsuur heel lui achterwege heeft gelaten: hij onderzoekt namelijk of Merkies kan samenwerken:

http://politiek.thepostonline.nl/2013/11/13/zo-pleegt-pvda-karaktermoord-judith-merkies-deel-2

2013-11-15 Commissie-lid Mijnsbergen verwijt Spekman "vuil spel"

http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/3545578/2013/11/15/PvdA-commissielid-verwijt-Spekman-vuil-spel-in-zaak-Merkies.dhtml

2013-12-07 Elsevier: Kiftende kameraden

Goedkope sensatie:

http://arc.elsevier.x-cago.com/ESMoe/20131207/pages/01020/ESM-01-020-20131207.jpg

2014-01-19 Thom-Jan Meeus in NRC-Handelsblad p15

Dit artikel wordt geïllustreerd met een prachtige spotprent door Ruben Oppenheimer waarin het portret van Judith Merkies wordt opgebouwd uit euro-munten, zie hier. Helaas is het artikel zelf vuilspuiterij.

"Een toverballenverbond als nieuwe werkelijkheid" Thom-Jan Meeus, NRC-Handelsblad 2014-01-19	Thom-Jan Meeus spuit met vuil Thomas Colignatus, 2014-01-20
(...)	Het artikel bespreekt meer zaken, ik richt me hier op de zaak Merkies.
"Het compromis als hoogste vorm van beschaving: het blijft een fraai model. Jammer alleen dat ook beroepspolitici er steeds minder oog voor hebben. Meest flagrante illustratie van recente datum: Europarlementariër Judith Merkies (PvdA). Onwaarschijnlijke egomanie uit de rangen van de sociaaldemocratie."	Een hogere vorm van beschaving zou eerder zijn dat je rekening houdt met minderheden. Maar het is een rare discussie wat nu het "hoogste" is. Typisch journalistieke pagina-vulling. Stemmingmakerij: (a) "meest flagrant" alsof het niet flagranter is wat Berman en Bozkurt doen, om maar niet te spreken over het kabinetsbeleid t.a.v. werkloosheid. (b) "onwaarschijnlijke egomanie" alsof bescherming van de goede naam onfatsoenlijk is, en men zich maar moet laten belasteren.
"Eerst verzette deze onbekende volksvertegenwoordiger zich vorig jaar tegen haar uitsluiting van de PvdA-lijsttrekkersverkiezing voor het Europarlement. Hoezo inschikken."	Een antidemocratische voorstelling van zaken: alsof mensen zich niet kandidaat mogen stellen zodat anderen kunnen kiezen. Stemmingmakerij: "onbekende volksvertegenwoordiger" wordt hier bewust pejoratief gebruikt. Later gaat de journalist de saaiheid en het wegcijferen bejubelen, maar brengt dat niet in verband met zulke "onbekendheid".
"Ze spande een kort geding aan, een kort geding, om de partijvoorzitter te dwingen een overweging voor die uitsluiting, de mogelijk onjuiste omgang met gemeenschapsmiddelen, in te trekken. Hoezo compromis."	Stemmingmakerij: (a) alsof een rechtszaak onfatsoenlijk is, (b) alsof het recht geen dwingend karakter mag hebben. Verkeerde voorstelling van zaken: "mogelijk onjuist". Het is wel degelijk zo dat Spekman de wijze van omgang als onjuist karakteriseerde, en niet alleen maar "mogelijk". Verkeerde framing: alsof deze kwestie zich laat begrijpen in termen van "inschikken" en "compromis" tussen coalitiepartners.
"De rechter oordeelde dat rechtzetting onnodig was. En deze week bleek dat dezelfde Merkies haar advocaatkosten – 31.000 euro! – doodleuk bij de Europese belastingbetaler declareerde. Alles volgens de Europese regels. Hoezo beschaving."	Kritiekloos meelopen: De journalist meent over de zaak te kunnen schrijven zonder kritisch naar de rechterlijke uitspraak te kijken. Stemmingmakerij: (a) "doodleuk", alsof hier geen zorgvuldige afweging aan vooraf is gegaan. (b) "Hoezo beschaving" alsof een rechtsstaat geen teken van beschaving is. (c) Het uitroepteken bij die kosten van 31.000 euro. Ik ben ook verbaasd over het bedrag, maar laat de journalist eerst maar eens een poging doen uit te leggen dat de kwestie geen zorgvuldigheid vereist.
"Je kunt lang tobben over de wortels van de euroscepsis, maar met zulke sociaal-democraten heeft Wilders natuurlijk geen argumenten meer nodig."	(a) Raar dat er over de wortels van de euroscepsis getobt zou moeten worden: daar zijn al dikke boeken over geschreven. (b) Wilders heeft met alle sociaal-democraten geen argumenten nodig. Is het Thom-Jan Meeus nog niet opgevallen dat Wilders sowieso demagogie bedrijft ? De kwalificatie "niet meer" is ook onzin. Stemmingmakerij: alsof Merkies verweten kan worden dat zij Wilders uitlokt.
"Ik vroeg me af: hoe heeft een dergelijke politicus het tot die Europese lijst kunnen schoppen?"	Ik vraag me niet af: hoe heeft deze journalist het tot de kolommen van NRC-Handelsblad kunnen schoppen: die krant deugt namelijk niet. Stemmingmakerij: alsof zo’n vraag relevant is.
"Ik weet het, Judith Merkies is niet de maat der dingen in de PvdA. Er gaan ook maanden voorbij dat ik niet aan Judith Merkies denk. Maar als mensen met zo’n gebrekkig gevoel voor sociaal-democratische waarden – laat ik even ‘solidariteit’ en ‘lotsverbondenheid’ uit het beginselprogramma noemen – zulke functies in een partij gaan bezetten, is er mogelijk meer aan de hand."	Vuilspuiterij: "Ik weet het, Judith Merkies is niet de maat der dingen in de PvdA. Er gaan ook maanden voorbij dat ik niet aan Judith Merkies denk." Het zou een te respecteren politiek oordeel kunnen zijn, dat je vindt dat Merkies een gebrekkig gevoel voor sociaal-democratische waarden zou hebben. Maar onderbouw dit dan met een analyse, in plaats van met zulke stemmingmakerij en vuilspuiterij. Op geen enkele wijze wordt in dit artikel aangetoond dat de wens van Merkies tot deelname aan de lijsttrekkerverkiezing en haar rechtszaak over haar goede naam niet in verband zouden staan met de sociaal-democratische waarden van solidariteit en lotsverbondenheid die zij wil uitdragen.
"In een oud jaarverslag vond ik de commissie die de Europese kandidaten in 2009 selecteerde, toen Merkies debuteerde. Voorzitter was Jetta Klijnsma, toen nog wethouder in Den Haag. Enkele commissieleden legden me anoniem uit wat er was gebeurd. Het probleem, dat speelt bij alle verkiezingen, is dat het moeilijker wordt verrassende kandidaten te vinden. De gemiddelde kwaliteit is zozo. Voorspelbaarheid dreigt: alleen mannen in grijze trui en geruit overhemd."	(a) Waarom anoniem ? Gaat de journalistiek zich lenen voor politici om achteraf hun straatje schoon te vegen ? In het kader van "hoe meer stemmingmakerij hoe meer vreugde" ? Waarom is het niet mogelijk om te citeren uit de aanbevelingen van destijds? (b) De journalist doet alsof er een nieuw probleem is terwijl het probleem zo oud is als de democratie. Maar goed, we wisten al dat de journalist niet van democratie houdt, dus we kunnen niet aannemen dat hij er iets van weet.
"Dus juist omdat Merkies "geen stereotype PvdA’er" was, kreeg zij een hoge plaats. Ze had een breed CV: specialist Europees recht, oud-advocaat, oud-manager in de kunstensector, voormalig ambtenaar van de Europese Commissie."	Stemmingmakerij: "dus omdat .... stereotype". Alsof de genoemde kwaliteiten een positie op de lijst niet zouden kunnen rechtvaardigen.
"Dat zij erg onder de indruk was van haar eigen voortreffelijkheid, namen ze op de koop toe. "Obama had in 2008 bewezen dat al zijn risico’s goed uitpakten," zei een commissielid. "Dus we dachten: laten we ook eens riskant doen."	Stemmingmakerij: "onder de indruk van de eigen voortreffelijkheid". Waarom mag iemand niet zelfbewust zijn ? Je bent nota bene kandidaat voor een parlement, dus laat je alsjeblieft ook weten dat je het kunt. Het is onbehoorlijk om zo’n vergelijking met Obama en "risico" zo te plaatsen. Wanneer het niet staat in de oorspronkelijke aanbevelingen van de commissie dan is het een poging om achteraf het straatje schoon te vegen. Denkelijk heeft de journalist een oud-lid van die commissie daartoe anoniem bereid gevonden. Het dient dan echter nul en gener waarde, en heeft geen enkele nieuwswaarde, behalve dat het bruikbaar is als stemmingmakerij richting Merkies.
"Kortom: er is meer aan de hand."	Ja, er is aan de hand dat Thom-Jan Meeus niet goed kan denken, niet weet wat democratie is, geen onderzoek doet, meehuilt met de wolven, en misbruik maakt van Merkies om een sappig stukje te schrijven. Lekker gemakkelijk de uren gedeclareerd en het salaris verdiend, ten koste van de belastingbetaler die het lage BTW-tarief op kranten mogelijk maakt. Op grond hiervan krijgen lezers vergaande conclusies in de maag gesplitst.
"Zo’n PvdA, en dit geldt voor alle partijen, wordt een steeds zwakker mechanisme om politiek talent te recruteren. Daarom groeit de wens kandidaten te selecteren omdat ze anders zijn. Niet beter."	Er is absoluut niet aangetoond dat Merkies alleen op de kandidatenlijst verscheen omdat ze anders was en niet beter. Het enige wat de journalist aanvoert zijn anonieme citaten van denkelijk één commissielid. Hij zegt "enkele" maar niet t.a.v. die citaten. Bij meer dan had hij ook "een ander..." moeten schrijven. Het is onzin om te stellen dat de recrutering van politici en bestuurders vroeger veel gemakkelijker ging. De tijden en accenten veranderen: nou, een geweldig artikel.
"Je zag het vorig jaar al toen de PvdA-kamerleden Hilkens en Bonis opstapten. Want terwijl voor het politieke handwerk de oude vereisten onverminderd zijn – saaiheid, wegcijferen, inschikken – groeit in de openbaarheid, gevoed door de hang naar authenticiteit, de behoefte afstand te nemen van diezelfde vereisten."	Ja, en Jan Peter Balkenende en Maxime Verhagen zijn ook opgestapt. Wat is dit nu voor een prietpraat ? Hilkens en Bonis zijn opgestapt omdat zij hun politieke visie niet konden rijmen met wat de fractie verkoos. Politiek is politiek, en hun keuze valt te respecteren. Stemmingmakerij: Thom-Jan Meeus schetst hen zonder argumenten als politici die alleen anders maar niet beter waren. Democratische politiek is altijd het zoeken naar een evenwicht tussen de eigen visie en die van anderen. Het is ‘framing’ om dat als saaiheid of inschikken voor te stellen. Zoals ook de tv-camera’s de zaak ‘framen’ met beelden van journalisten voor gesloten kamerdeuren waarachter die saaiheid zich afspeelt. Sommige politici bedrijven het ‘handwerk’ alsof er nauwelijks principes spelen en alleen machtsverhoudingen. Anderen benadrukken hun principes. Het behoort allemaal bij het ‘spel’ dat we politiek noemen, en dat natuurlijk wel heel belangrijk is voor de samenleving.
(...)
"En dus vergt dit politici die telkens tegen zichzelf kunnen kiezen. Alleen oog voor het eigenbelang (Judith Merkies) of eigen opvattingen (Adri Duivesteijn) is onwerkbaar geworden."	Adri Duivesteijn is een ander verhaal, zie elders op mijn website. Wanneer NRC-Handelsblad in het verleden adequaat had gerapporteerd had Duivesteijn mogelijk de kieslijst niet gehaald. Stemmingmakerij: Het staat er letterlijk: "alleen oog voor het eigenbelang". De journalist treedt hier dus niet op als een onpartijdig commentator die de verschillende kanten tot hun recht moet laten komen, maar is de beul, die het voorwerk van de PvdA-partijvoorzitter, die tenminste nog enige nuances hanteerde, afmaakt. Geen nuance meer maar "alleen oog voor het eigenbelang". Men vraagt zich af waar de journalist het lef of eigenlijk de zwakzinnigheid vandaan haalt, om zoiets af te drukken. Mogelijk is de lezer door voorgaande insinuaties en stemmingmakerij zo plat gebeukt dat deze afmaker er als zoete koek ingaat. Een commentator zou eventueel nog "teveel oog voor het eigenbelang" kunnen schrijven, maar ook dan blijft het beulsgedrag, want het is niet met argumenten onderbouwd. Een partijvoorzitter krijgt alle ruimte om de reputatie van iemand kapot te maken en de journalist gaat daar vergenoegd in mee, denkelijk omdat "Brussel" en "geld" zo heerlijk passen bij alle stereotypen, zodat de journalist ook niet hoeft na te denken en toch een sappig stukje kan schrijven. Kernpunt blijft dat de journalist alleen naar het vonnis en niet naar de inhoud van de rechtszaak heeft gekeken, tenminste, ik kan argumenten daarover nergens vinden. Maar de journalist beschouwt het recht ook als iets zeer onfatsoenlijks, dus we begrijpen zijn weerzin daartegen wel. Kernpunt blijft ook dat de journalist ook andere bronnen niet heeft gebruikt, en de kans niet heeft benut om een genuanceerd en informatief artikel te schrijven. Een schofterig artikel, dus. PM. Dit toont maar weer waarom politici een "dikke huid" moeten hebben. Zo'n journalist kan dit zomaar afdrukken, en wordt waarschijnlijk door de Raad voor de Journalistiek in bescherming genomen in het kader van de vrijheid van meningsuiting. Echter, de rechter dwaalde door dit ook voor het bestuur van de PvdA toe te staan: dat ligt anders, want van zo'n bestuur moet je juist wel zorgvuldigheid eisen. Zie de bespreking van de rechtszaak.

Homepage